Competitie dag 3, de eerste echte taak!

Maandag morgen sta ik keurig om 9:15 vliegklaar bij de briefing tent. Net zoals de rest van de piloten. Zo heeft Jockey het ons geleerd, het moet routine worden. Je weet wat je bij je moet hebben, vliegspullen, eten, water, zonnebrand, appratuur. Alles is opgeladen en ready for take-off. Boven op de berg ook routine. Je komt boven en pakt uit, bent start-klaar en legt je vliegset vervolgens opgevouwen weg met je harnas erop. Klein zodat de zon het niet teveel warm stookt en met gewicht erop zodat het niet opgetild kan worden door dust-devils. Een soort mini tornado's die een scherm met zitje met gemak hoog de lucht in scheuren. Incl. piloot zelfs, sporadisch. Daarna is het wachten totdat alle piloten op de start zijn en gelegenheid hebben gehad om zichzelf gereed te maken en volgt de taak-briefing. Dat zal dit keer geen oefen taak maar een echte wedstrijd taak zijn. Ik probeer wederom om het zelf in mijn apparatuur in te voeren om te oefenen, maar weet eigenlijk al dat ik het uiteindelijk toch nog van een pro ga kopiëren. We blijven nog lang op de berg (in de volle zon) hangen omdat de wind niet uit de verwachtte richting komt. Jockey kent het gebied zo goed dat hij voorspelt dat het zeker nog gaat draaien. En dat doet het uiteindelijk ook. Deze draaiing zorgt ook voor dust-devils, voorspelt hij al. En ook dat klopt. DUSTYYYY hoor ik mensen roepen op afstand, net als een tornado verplaatst hij zich snel over de breedte van de start ridge. Mensen springen op hun spullen om ervoor te zorgen dat het niet opgezogen wordt. 
Ik ben vandaag niet van plan om te gaan zitten toekijken hoe verschillende zenuwachtige piloten fout-starts maken, dus zodra de wind goed staat start ik vrij vroeg weg. Zo hoop ik ook wat drukte te ontwijken en kan ik oog houden op de pro's die me de weg kunnen wijzen. Voor het eerst vlieg ik in een serieuze 'gaggle' met ongeveer 20 piloten waarmee ik samen een goeie thermiekbel kan vinden en mee naar boven schroef. Vooraf was ik hier best wat zenuwachtig voor, maar het gaat eigenlijk best ordentelijk! Omdat de thermiek wijds is, blijft iedereen tijdens het cirkelen praktisch op dezelfde positie t.o.v. elkaar en gaan we bijna gelijkmatig met de hele ploeg omhoog. Echt gaaf om te doen. Weer een ervaring rijker. Eenmaal hoog zet ik koers richting de start cilinder, voor mij waypoint 1. Deze bereik ik dit keer in 20 minuten wat al een hele verbetering is t.o.v. de vorige keer. Daarna trap ik in dezelfde valkuil :-( Omdat ik in mijn enthousiasme te snel wil doorvliegen naar het volgende punt, bouw ik niet vooraf nieuwe hoogte op. Ik zie de andere piloten wel hoger zitten maar kan niet zo snel nieuwe lift vinden en gok erop dat ik onderweg nog wel wat tegen kom. Helaas pindakaas en ik daal zo hard dat een vallei landing wederom niet te voorkomen valt. Er staan er gelukkig al meer in het veld dat ik kies, dus ben niet de enige die er ingetrapt is. Gedeelde smart, we melden ons af met de gps tracker zodat de organisatie weet dat we veilig geland zijn en opgehaald mogen worden. Echt een top systeem! Ik breng de middag op de camping door, beetje zwemmen, koken, wassen en bloggen. Ook hier geniet ik van, even lekker tijd voor mezelf. Ik ben absoluut niet chagrijnig, geniet hier volop en leer heel veel bij. Van de week gewoon weer een nieuwe poging! In de avond klets ik nog gezellig mijn teambuddies, die het wel iets beter gedaan hebben dan ik. Maar goed ik krijg nog meer kansen om mezelf te bewijzen....