2/3-7 Time to move on....

Zaterdagmorgen lekker uitgeslapen en rustig opstarten. Er ontstaan al wat lege plekken op de camping, mensen gaan naar huis of zelfs naar een volgende competitie. Ik loop nog een rondje over de camping om wat mensen gedag te zeggen. Onderwijl begin ik te twijfelen of het wel handig is om hier nog te gaan vliegen vandaag. Heb immers ook in Saint Hillaire afgesproken om mijn zitharnas in te gaan ruilen. Het is ook nog een uur of drie rijden. Heb geen zin in gejaag dus ik besluit niet gaan vliegen. Dus neem ik ook afscheid van Maarten en Marjet waarmee ik eigenlijk zou gaan. Nu kan ik ook op het gemak de boel weer reisklaar maken en rond een uur of 11 vertrek ik. Op dat moment belt Anne die ook in de auto zit. We praten even bij, totdat de verbinding verbreekt omdat mijn route over een bergpas gaat. Dat hoort er hier bij helaas. Het is een geweldig mooie rit naar mijn volgende bestemming, binnendoor en lekker rustig aan. Een week op dezelfde plek gestaan, was al bijna weer vergeten hoe leuk het rijden hier is. Als ik in de vallei onder het hooggelegen Saint Hillaire aankom dan blijkt het weer een goeie dag, Tig paragliders aan de hemel. Ik rijd eerst langs het landingsterrein en de shop waar ik mijn nieuwe harnas gekocht heb. De man herkent me meteen en vraagt me hoe het gegaan is tijdens de competitie. Daarna neemt hij goed de tijd om mijn reserve chute van het oude naar het nieuwe harnas om te bouwen. Het is eigenlijk zo gepiept en ik vervolg mijn weg naar de camping, die ook hoger ligt. Half uurtje de berg oprijden voordat ik bij het dorpje ben. Geen kip op de camping, ik parkeer snel de camper en zorg dat ik nog een vluchtje kan maken aan mijn nieuwe harnas.
Hiervoor loop ik een kwartier terug naar een van de drie verschillende startplekken. Kwart voor vijf start ik in de hoop ook nog hierboven te kunnen landen. Na drie kwartier en een mooie vlucht stopt de thermiek onverwacht en moet ik toch onderaan de berg landen. Geen ramp want er gaat hier een stadsbus omhoog, toch?? Jammer maar helaas, de laatste ging net toen ik de landing ingezet had.. Oeps, OK, Uhhhh, wat hebben we nog meer voor opties? Beetje rondvragen, niemand gaat naar boven en liften of naar boven hiken blijft over. Ik kies voor liften want het is echt bloedheet en 2,5u hiken met bepakking dat kan ik simpelweg niet aan. Ik krijg al snel een lift naar de weg die de berg opgaat, en daar begin ik opnieuw met passerende automobilisten aardig aankijken. Het blijken er echter weinig en het duurt meer dan een uur voordat ik beet heb. Dat ging niet gemakkelijk... Eindelijk om 8u weer op de camping, douchen, eten en daarna crash ik in bed. 

Zondagmorgen slaap ik een gat in de dag. Had het blijkbaar nodig. Voel me nog steeds groggy en begin even te twijfelen na het lezen van alle positieve Covid gevallen onder de competitie piloten, in de Whatsapp groep. Want het zijn er nogal wat! Ik besluit rustig aan te doen vandaag, ondanks dat het een mooie vliegdag lijkt te worden. Ik rommel lekker aan bij de camper, doe nog een handwas en haal op de fiets wat nieuwe boodschappen. Ik maak een praatje met de campingbeheerder die goed Engels spreekt en hij blijkt Formule 1 ook leuk te vinden. Hij heeft alleen geen betaalzender maar het lukt me met de wifi bij de receptie om op mijn telefoon te kijken. Hij kijkt met me mee en het is een spannende race. Tussendoor kijk ik af en toe met argus ogen naar de lucht die zich weer vult met piloten. Maar ik had de knoop al gehakt dus ik probeer de twijfel te onderdrukken. Na de race maak ik een verse pasta bij de camper en haal de was binnen omdat er wat spatjes beginnen te vallen. Morgen lijkt hier trouwens ook niet zo goed dus ik kijk alweer voorzichtig vooruit. 2 Uur richting het noorden valt mijn oog op het ski gebied: Le Grand-Bornand. Veel over gehoord, ben er wel eens met Peter naar toe gereden vanaf Annecy, maar toen niet kunnen vliegen omdat de kabelbaan niet operationeel was. Lekker pitten en morgen maar eens zien hoe mijn pet staat! :-)