21-5 Koos Besluiteloos krijgt nog een cadeau

Vandaag start ik de dag met een stukje hardlopen langs het riviertje. Dat is al een tijd geleden voor me, in de winter de conditie op pijl gehouden op de crosstrainer. Op weg naar het carnavallen heb ik op de fiets een blessure opgelopen in mijn linkerbil. Te zware versnelling en iemand achterop, het schoot erin. Voorafgaand aan de reis ben ik wel een keer op acht bij de fysio geweest hiervoor. Het is nog niet over helaas, merk ik tijdens het hardlopen.  Kan het beter joggen afgewisseld met wandelen noemen, geloof ik. Maar goed het begin is er.
Onderweg verkneukel ik me al weer over wat zal ik gaan doen vandaag. Naar de volgende stek, of nog een keer dezelfde? Condities lijken goed al is er wel weer harde vlagerige wind voorspeld in de middag. Keuzes, Keuzes.
Na het ontbijt scoor ik bij de receptie het WiFi password en kan ik lang (beeld)bellen met Anne, mijn moeder en broer. Fijn om te horen dat iedereen O.K. is. Voor Anne zit de eerste week alleen er ook alweer op. Het valt ze wel op dat ik er wat vermoeid uitzie en terwijl ik geeuwend terug loop naar de camper begin ik ook te twijfelen of ik wel moet gaan vliegen. Ik moet zeggen dat constant 30 graden en plus ook wel opbreekt.
Kan natuurlijk ook naar St. Andre rijden en daar gaan chillen totdat het vliegbaar wordt. Zucht, ik merk wel dat het in je eentje veel moeilijker keuzes maken is dan met een klankbord. Inmiddels 11 uur dus die optie om mee naar boven te gaan bij deze stek is vervallen. Het kan ook nog om 16:00 maar dan moet ik nu een nacht bij gaan boeken, want voor de lunch hoor je eigenlijk al weer te vertrekken van 'n camping.
IK kies ervoor om naar St. Andre te rijden, zien we daar wel verder. Wil er toch eens geweest zijn, ik kwam er feitenlijk voor naar hier!  Ander feit: 25 mei start de veiligheidstraining in Italie vlak bij het Gardameer, nog een kleine 1000KM rijden. Voor die rit wil ik ook de tijd nemen. 
Na een ritje van een kwartier aangekomen bij de camping Municipale bij St. Andre loop ik eerst een rondje over de camping. Deze ligt naast de landing waar ik al gezien heb dat het snoeihard waait. De camping spreekt me totaal niet aan, sfeerloze bende. Allerlei piloten die wat rondhangen, wachtend op betere omstandigheden. Maakt het ook niet gezelliger. Ik zie alleen maar Franse kentekens waar ik hoop nog een Nederlander te spotten die hier misschien ervaring heeft.
Ik heb gelezen dat ze hier T-shirts verkochten waarop staat: I've survived St. Andre :-] Ben dus geenszins van plan om hier met harde wind te gaan vliegen. Ik kies al snel eieren voor mijn geld, had het veel leuker verwacht. Het meer is overigens wel mooi, al lijkt er een derde aan water meer in te passen. Droge meuk. Nodigt niet uit tot zwemmen. 
Besluit om lekker door te tuffen naar Italië, misschien is het wat verder de Alpen in wat koeler ook. Zonder tolwegen, lekker rustig aan. Het is wederom een prachtige route, door de bergen. Het is een deel van de 'Route Grenoble'. Schitterende slingerweggetjes door de bergen, die steeds hoger en steiler worden. Ik ga door tunnels die wel met de hand uit de rots gebikt lijken. Weinig verkeer en onderweg zie ik het kwik zelfs nog oplopen tot 35 graden. 
In een onoplettend moment word ik nog even lekker geflitst, rijd continue lagere snelheden dan de max. maar tijdens het afdalen ging het net te hard. 87 op de teller waar je 80 mocht, nou ja, zal wel loslopen.
Ik geniet van de rit en het feit dat ik niet hoef te jagen om woensdag op tijd in Italië te zijn. Goeie keuze Koos! :-) Aan het einde van de middag passeer ik Isola, waar de route overgaat in een bergpas over Colle della Lombarda. Ik ben nu bijna in het meest zuid-oostelijke stukje Frankrijk, departement Alpes-Maritimes. Vlakbij de Italiaanse grens. Er is hier ook een plaats genaamd Isola 2000, een aangelegd en enorm ski resort met heel veel appartementen en 150KM aan pistes.
Tussenin kwam ik nog wat mooie picknick plaatsen tegen langs de weg en een stromende beek. Er ligt hier nog sneeuw in de bergen en het is een stuk koeler. Lekker. Ik besluit weer te keren om op zoek te gaan naar een overnachtingsplaats. Ben nu nog net in Frankrijk waar wildkamperen geen probleem is, in Italië mag dat namelijk helemaal niet.
Na een beetje zoeken bij de picknickplaats kom ik een weggetje tegen dat ik eerst te voet afloop. Hier in Parc National du Mercantour vind ik echt een prachtige spot voor de nacht, pal aan de beek. Wat een schitterende plek zeg, gewoon weer een cadeautje! Ik zet de camper er neer en moet wel even tobben om hem een beetje waterpas te krijgen. Schuin liggend slappen is niet fijn. 
Daarna ga ik ff zitten en begin aan het avond eten: Pasta Bolognese. Ik weet nog niet of ik hier officieel wel mag overnachten maar hoor het wel als het niet goed is. Zie overigens geen mens, af en toe een passerende auto.
Omdat het rap afkoelt sprokkel ik vast wat hout om later een kampvuur te maken. Zit op 1750m hoogte dus de nacht zal ook wel fris worden :-) De avond valt en de schemering begint. Snel alles nog even gereedmaken, klaar zijn voor de nacht. Vlak voordat het echt donker is brand het kampvuur. Ik heb al meerdere vuurputten gezien in de buurt dus ik ga er vanuit dat het O.K. is om dat hier te doen. Het is ook niet echt droog, alles is groen. Zet voor de zekerheid nog een emmer water klaar. Ik acht mezelf een verantwoordelijke camper, laat geen spoor achter. Sterker nog ik ruim rommel van anderen op.
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo alleen ben geweest. Het is stikdonker en ik hoor alleen het geluid van de rivier die hard stroomt en het knisperend kampvuur. Ik voel me één met de natuur! Is dit dan het gevoel waar ik naar op zoek was??
 Van mijn collega's kreeg ik nog een lekker speciaalbiertje mee, de WestVleteren 12. Had afgesproken deze te bewaren voor een speciaal moment. Now, This is it! Voor het eerst heb ik ook echt mijn headlight nodig, die ik van Anne voor mijn verjaardag kreeg. Het is spannend, want je ziet dus niet ver om je heen.
Ik voel geen angst, bedenk me alleen wel dat ik erg op mezelf aangewezen ben. Wilde dieren zullen wel wegblijven bij dat vuur ;-)
Tegen half 11 blus ik het vuur met water uit de rivier en ga ik naar bed. Ik draai oordoppen in want het water stroomt echt hard. Slapen doe ik lichtjes, toch wat waakzaam denk ik. In de nacht daalt de temperatuur tot 7 graden.