2-6 Toch nog mijn noodscherm getest!

Deze morgen is door mij zorgvuldig uitgestippeld. Ben als de dood dat ik iets vergeet waardoor het hele feest niet door kan gaan. Minimale spullen mee voor het vliegen, geen electronica en zelfs geen zonnebril. Ben al uitgechecked op de camping en heb daar mijn kabelbaan ticket uit laten printen zodat ik geen telefoon mee hoef te nemen. Als het goed is zijn ze waterdicht maar ik ga het niet proberen. Onbijt bij de campingbar en parkeer de camper op een aangewezen plek. De bedoeling is om met de fiets naar de kabelbaan te gaan en deze later met de camper op te halen. Tussendoor drop ik dan een tas met droge kleren en zonnebrand bij de landing. Helemaal uitgekiend! Toch loopt het spontaan anders. Net de camper geparkeerd en ik zie  wat andere piloten in een taxi busje stappen. Er is nog plaats en ik besluit de fiets achter te laten en mee te gaan. Zo blijven dus ook mijn droge kleren en zonnebrand achter in de bus. Haal ik nog wel op na het landen. Sta op de berg om 9:30 en ik heb tussen 10:30 en 11:00 afgesproken met de reddingsboot bestuurder. Alle tijd nog, drink een expresso (Meneer het is Espresso. Ja dat weet ik wel, maar ik zeg het Expres Zo :-) Doe nog een meditatie oefening in het gras op de berg voor totale ontspanning voor deze toch wel spannende vlucht! Maak mezelf gereed met minimale benodigdheden en start zonder spanningen. Boven het meer kloot ik nog wat aan met oefeningen die mislukken omdat die waterlanding al in mijn hoofd zit. Eenmaal op geschatte hoogte van 250 meter boven het meer, controleer ik over er geen zeilboten onder me varen en werp ik mijn nood chute. Die zit in een losse container verpakt die apart naar beneden dwarrelt, en waarvan ik hoop dat de boot deze eerst ophaalt en daarna pas mij. Het noodscherm gaat na twee seconden met een ruk open en draagt me ter hoogte van mijn schouders. Phew goed om te zien dat het me lukt en dat het allemaal ook werkt. De daalsnelheid is best hoog en ik zie onder me snel het water op me afkomen. Om pendelingen te voorkomen is het aan te raden om het hoofdscherm binnen te halen. Omdat deze zich beledigd afvraagt  waarom zijn piloot überhaupt zijn reservescherm heeft gegooid, vliegt hij vrolijk verder. Binnenhalen kost meer kracht dan ik in me heb, dus ik hang schuin tussen twee schermen in. Dit zorgt voor pendelingen en een hoge daalsnelheid. Voordat ik met een flinke plons in het water val, zie ik in mijn ooghoek dat de reddingsboot al aan komt snellen. 'n Pak van m'n hart. De bestuurder haalt eerst mijn reserve aan boord, daarna mij en mijn hoofdscherm. Het is zwaar omdat er veel water inzit. Daarna doen we al varend nog een poging om mijn container terug te vinden, zonder succes. Balen. Zonder kan ik mijn noodscherm niet meer terugbouwen en dus niet meer vliegen namelijk. Daar had ik even niet op gerekend :-( De boot brengt me aan wal en de bestuurder zegt nog te gaan zoeken. Daar aangekomen mis ik mijn tas met droge kleren maar mijn boxershort lijkt mij genoeg op een zwembroek. Dus in mijn onderbroek op de landing spreid ik alles wat nat is uit om te drogen. De twee schermen maak ik vast aan speciaal aan de rotsen gemonteerde staal kettingen, zodat ze wind pakken en i.c.m. de zon kunnen drogen. Al met al kost me dat een uur of drie om alles droog te krijgen, zonder zonnebrand olie :-< Dat was niet zo slim. Als alles droog is pak ik het weer in en ik heb heel veel mazzel: een andere boot heeft mijn containertje gevonden! Hoe groot is de kans na twee uur? Had al bijna telefonisch een nieuwe besteld maar ze waren aan het lunchen bij de leverancier.. TOP, wat een dag weer, neem nog een laatste duik in het meer om mijn ietwat verbrande lijf af te koelen en zet mijn reis voort naar het volgende Vlieg Mekka: Bassano del Grappa, twee uur rijden. Het is inmiddels drie uur als ik vertrek. Reed nog bijna weg zonder mijn fiets achter op de camper te zetten, was wel weer iets voor mij geweest maar het kwam nog goed.

TOP dag!