11-6 Para-Waiting

Zaterdag sta ik op met zin om te vliegen. Tolmin en omgeving staat bekend als super vliegstek. Ben hier ooit een keer eerder geweest, met Anne en Peter. Eerst ga ik toch koppie onder in de Soca rivier, de kou maakt me snel wakker. Uitgebreid ontbijt with a view en nog een belletje met Anne. Over een paar dagen komt mijn nicht Astrid me bezoeken en daar kijk ik ook naar uit. Alleen nog even kijken waar we elkaar gaan vinden, ze komt naar Innsbruck en daar zit ik nog vijf uur rijden vandaan. Komen we wel uit!
Half 12 kan ik meerijden met één van de zeven(!) busjes naar boven. De rit duurt ongeveer drie kwartier. Alle zeven vol dus 49 piloten die aansluiten op de startplek bij de meer dan 100 competitie piloten die sinds 11 uur staan te wachten op betere condities. Wow zo'n drukke startplek heb ik nog niet eerder gezien. Over een kleine twee weken vlieg ik zelf ook mee in een wedstrijd dus dit is voor mij een mooi moment om het even te verkennen. Ik merk dat ik er zelfs een beetje zenuwachtig van wordt. Mijn hemel, ga ik hier zelf ook aan meedoen? Heel de startplek ligt vol met uitgepakte paragliders, ready to go. Het weer is echter nog niet zoals verwacht dus iedereen staat te wachten. Er is een taak voor ze uitgezet, het doel is een aantal waypoints langs te vliegen en dat zo snel mogelijk. Vrije vliegers zoals ik krijgen te horen dat er pas gestart kan worden als de competitie vliegers van de berg af zijn gevlogen. Dit duurt lang, want niemand wil als eerste aan de grond staan, omdat het weer niet goed genoeg was. Uren gaan voorbij en iedereen kletst wat met elkaar. Best gezellig, ik ontmoet ook weer wat nieuwe mensen en krijg hier en daar wat wedstrijd tips. Ook oefen ik met het invoeren van de wedstrijd taak in mijn eigen GPS. Rond een uur of twee begint men dan toch met starten. Hier krijgt men tot vier uur voor, dus ik moet zelf zowiezo tot dat moment wachten voordat ik zelf weg kan. Het is een imposant gezicht, zoveel piloten bij elkaar in de lucht. (video) Moet nog een beetje wennen aan het idee geloof ik.
ven over vier sta ik zelf klaar voor vertrek maar er is voor mij te weinig wind om te starten. Daarbij wisselt hij steeds van richting. Ik besluit om mijn start uit te stellen. Even later blesseert een meisje zichzelf die toch probeerde te starten. Ze valt op een rots en heeft veel pijn. Er moet een ambulance bijkomen en die roept zelfs een helicopter op. Gevolg: het luchtruim rondom de berg moet leeg en niemand mag nog starten. Het duurt lang voordat de helikopter komt. Toevallig vanmorgen nog met Anne over gehad, dat hebben we wel eens eerder gezien in Slovenië. Zodra ze is opgehaald kan er weer gestart worden, het is inmiddels al half 6 en ben er eigenlijk wel een beetje klaar mee, had weinig te eten bij me en heb trek. Ik vlieg drie kwartier en bestel op de camping een lekkere salade en wat friet. Kom ook nog een vliegschool eigenaar van een bekende Oostenrijkse school: Blue Sky. Gelukkig kent hij mij ook nog en mag ik morgen om 10:00 met ze meerijden en dat is mooi mazzel, want alle busjes zijn al vol geboekt.
s Avonds lekker relaxen en op tijd erin, morgen ziet het weer er zeer goed uit en gaan we knallen!