24-5 Door naar het Idro Meer

De camper stond helaas te schuin waardoor ik niet lekker geslapen heb. Om half zeven ben ik het gewoel zat en ga eruit. Ik weet namelijk de perfecte manier om snel wakker te worden,
oppaaa het meer in. Daarna een ontbijtje met kop koffie en we zijn er weer klaar voor. 
Ik neem nog even tijd om een Greetz kaartje te sturen naar petekind Anne, die morgen jarig is. Eerste keer dat ik er niet bij ben helaas. Ik vind online een kampeerwinkel in de buurt, waar ik nog even stelblokken ga halen. Volgende keer staat de camper wél waterpas.
Dan start de rit naar het Idro Meer. Zou in een dik uur moeten lukken, al geeft de navigatie al aan dat het druk is. Ik bevind me nu nog in de provincie Lombardije en vertrek richting Trentino.
De regio waar ik jaren geleden al verliefd op ben geworden. Alles lijkt hier mooier, bergen zijn groen begroeid.
Schilderachtige dorpjes, vaak aan rotsige riviertjes. Huisjes in de bergen waar Heidi of Peter zou uit kan komen. Prachtig, ik zou er zo willen wonen. Ik kom door steeds meer tunnels en dat is 'n goed teken: Bergen!
Totdat ik in een tunnelbocht vol in de ankers moet voor een stilstaande vrachtwagen met gevarenlichten aan. Ik probeer zoveel mogelijk afstand over te houden want zie achterop nog niets aankomen. Gevarenlicht uit en fingers crossed terwijl ik de achteruit kijk spiegel goed in de gaten houd. 
De eerste achterligger ziet het ook laat en ik zie aan zijn koplampen dat hij ook de ankers heeft uitgegooid. Best eng eigenlijk. Maar goed afgelopen. Er zit na een half uur nog geen beweging in, ik zie zelfs mensen achter me keren en de tunnel weer uitrijden. Aardig dwaas, draaien naar de baan van de tegenliggers die nog wel met 70 langskomen.
Maar goed ze hebben ook geen geduld die Italianen. Af en toe uiten ze hun frustratie door gezamenlijk te claxoneren. Ik probeer het ook eens in te zetten en dat lukt ook nog! Lig helemaal dubbel van het lachen :-) (zie/hoor video). Na verloop van tijd begint het weer te rijden, voor 'n paar kilometer. Bij de volgende tunnel is het weer raak. Hier kan ik nog net buiten blijven staan voor wat meer frisse lucht.
Al met al doe ik 3 uur over de rit, die verder wel prachtig is. Ik heb alle tijd dus geen probleem. Rond lunchtijd ben ik bij de camping, direct gelegen aan de noordkant van het meer. Een aardige receptionist op leeftijd helpt me naar mijn plaats die ik een tijd terug al gereserveerd had. Ik blijf hier namelijk 6 nachten voor de Veiligheidstraining. Prachtige plek op 50M van het meer.
De weersvoorspelling is overigens behoorlijk wisselvallig maar de school heeft niet gecanceled.
We gaan het zien. Ik heb dus heel de middag over en dat is een mooie gelegenheid voor deze paradijsvogel om zijn nest helemaal op orde te maken. Incl. handwas van kleding en slaapgoed. Voor het eerst maak ik het ook buiten gezellig, luifel met Nepalese vlaggetjes, tafel, stoeltjes etc. Ook heb ik meteen de nieuwe blokken nodig, mooi zo. Niet voor niets gekocht. 'n Duik in het meer en 's Middags gebruik ik mijn fiets ook eindelijk eens, maak een mooie tocht door het dal. Ik eet bij de camper en zie een paar Duitsers hun vliegspullen in een busje laden. Zal ik nog...... Ach laat maar, volgens mij voelde ik al een spatje af en toe ook. Nog geen uur later trekt er een heftige onweersbui door het dal. Ik kan ter ternauwernood de was nog binnenhalen en er komen zelfs flinke hagelstenen naar beneden. Best imponerend geluid, op het zonnepaneel als je zelf binnen zit. Het hoort erbij in de bergen, daarom is het ook zo mooi groen hier.
De Duitse piloten zijn gelukkig weer met het busje terug naar beneden gekomen en gelukkig had ik de luifel ook goed vastgezet. Dat is een eerdere vakantie wel eens misgegaan toen we er niet bij waren, een passant heeft toen de boel gered.
's Avonds neem ik theorie stof voor de training nog door, ik heb er zin in. Hoop dat we veel kunnen vliegen en ik zal het als ik puf overheb uiteraard delen in de blog!